Nasze wskazówki dotyczące łowienia labraksa na widok w estuarium

Łowienie okoni na okonie to skomplikowany, ale niezwykle ekscytujący sport. Tego rodzaju wędkarstwa nie da się improwizować ani nauczyć z dnia na dzień. Aby znaleźć i zrozumieć interesujące miejsca, a także nauczyć się, jak podejść do ryby, potrzebny będzie długi okres eksploracji oraz wiele godzin obserwacji i ćwiczeń. To zdecydowanie styl wędkarski, który na początku wymaga czasu, ale kiedy spróbujesz swojej pierwszej żywej przynęty, na pewno zechcesz wrócić...

Gdzie Jak je znaleźć?

Okolice prądów z pewnością będą interesujące, ale spokojne miejsca będą równie interesujące w pewnych momentach przypływu. To ryby raczej osiadłe, które doskonale znają brzegi i swoje kryjówki; tylko poszukiwania i znajomość estuarium pozwolą ci je znaleźć. Zazwyczaj ryby te żywią się krabami i krewetkami, więc będziesz musiał znaleźć ten typ biotopu. Kamyk na odludziu? Kępy wodorostów na skraju mulistego brzegu? Niski murek wzdłuż nurtu z pobliskimi stawami rybnymi? Pachnie rybami... Poszukiwania będą prowadzone dyskretnie, w górę estuarium, aby uchwycić je od tyłu. Schodząc w dół estuarium, ryzykujesz, że ktoś cię zauważy, nawet nie mając czasu, żeby je zobaczyć.

Oprócz aspektu wizualnego, czynnik szumu jest również interesujący w wykrywaniu ryb. Podczas gdy mulety skaczą i bawią się na powierzchni, ataki okoni na krawędzi są znacznie gwałtowniejsze i pozostawiają wyraźny ślad. Innym charakterystycznym dźwiękiem do wykrywania okoni jest ssanie krewetki. Gdy zobaczysz i usłyszysz okonia ssącego krawędź, aby pożywić się krewetką, ten dźwięk pozostanie w Twojej pamięci.

Podczas łowienia wzrokowego możesz zaobserwować trzy typy zachowań: poszukiwanie pożywienia, odpoczywanie i grasowanie. Polaryzatory dają Ci siłę wizualną: wiesz, jak rozszyfrować i dostosować się do ich zachowania w danym momencie. Nie zapominaj jednak, że posiadają one również tę wizualną moc. Poruszając się wzdłuż krawędzi, poruszaj się powoli i dyskretnie; uważna obserwacja będzie niezbędna, aby je dostrzec. Jeśli się nie poruszają, doskonale wiedzą, jak wtopić się w swój żywioł, a ryba ukryta pod kępą wodorostów niekoniecznie jest łatwa do zauważenia.

Podejście

Po zauważeniu ryby, wykonujesz tylko 25% pracy; pozostałe 75% jest najtrudniejsze do uchwycenia. Adrenalina związana z widokiem ładnej ryby w zasięgu wędki popchnie cię do popełniania błędów; poświęć jak najwięcej czasu na analizę sytuacji. Podejście do ryby będzie zależeć od jej zachowania.

• Ryba szukająca pożywienia: skaczące krewetki, ryba poruszająca się powoli, grzebiąca w wodorostach... Ten scenariusz jest z pewnością najciekawszy, ponieważ mamy do czynienia z aktywną rybą. Wybór przynęty, a zwłaszcza jej ciężar, będzie zależał od obszaru, w którym się znajduje. Im lżejsza przynęta, tym bardziej minimalistyczne będą animacje, tym bardziej ryba będzie nią zainteresowana. Lżejsza przynęta zapewni również dyskrecję, gdy przynęta uderzy w wodę podczas rzutu. Tego typu zachowanie, w połączeniu z zastrzykiem adrenaliny, jaki oferuje tego typu scena, naturalnie sprawia, że ​​chcemy szybko strzelać w jej pobliżu, a tego staram się już nie robić. Strzelanie z daleka i powolne wprowadzanie przynęty w pole widzenia ryby dawało mi znacznie lepsze rezultaty. Poniżej znajduje się typowy przypadek okonia szukającego krabów/krewetek...

• Ryba wystawiona: Zatrzymana ryba daje więcej czasu na analizę, ale nie ma gwarancji, że będzie zainteresowana przynętą, nawet jeśli jest idealnie zaprezentowana kilka centymetrów od jej głowy. Zachowanie tych ryb jest stosunkowo losowe. Zacznij od zaprezentowania przynęty w stosunkowo dużej odległości od niej i stopniowo zbliżaj ją do jej głowy podczas rzutu. Albo zaatakuje przynętę przy pierwszym podejściu, albo możesz zaprezentować wszystkie przynęty blisko niej, bez żadnej reakcji z jej strony.

• Ryba grasująca: Prędkość jej ruchu natychmiast podpowie Ci, czy warto ją skusić. W przypadku bassa, który szybko podąża za linką, celowo pozwalam mu kontynuować wędrówkę. Nic nie stoi na przeszkodzie, żebym natknął się na tę rybę w innym miejscu, przeszukującą wodorosty… Pokusa zarzucenia przynęty jest ogromna, ale łowiąc na wzrok, trzeba wiedzieć, jak ją puścić. Przy powolnym ruchu, bez oznak żerowania, warto spróbować – nie będzie się opierać łatwej zdobyczy.

Przynęty

Poniżej znajduje się przykład przynęt, które noszę. Kilka ślimaków, kilka shadów i kilka stworzeń (kraby/krewetki/raki). Preferuję stosunkowo miękkie przynęty, które ożywają przy lekkim pociągnięciu lub po prostu pod wpływem prądu. Używam głównie przynęt o długości od 7,5 do 10 cm. Poza tym problem dotyczy głównie hałasu, jaki przynęta wydaje, wpadając do wody.

Jeśli chodzi o przynęty obciążone, przechodzę od nieobciążonych do maksymalnie 5 g TP; ale w 75% przypadków używam przynęt o wadze 2,5 g. Podczas podróży trzeba być gotowym do strzału w każdej chwili, a zestaw, który zawsze mam na wędce, to 4-calowy ślimak z gumą TP o wadze 3/32 uncji (odpowiednik 2,65 g).

Kilka błędów, których należy unikać

Strzelanie zbyt blisko ryby: dźwięk przynęty lądującej w wodzie spowoduje zmianę jej zachowania: w najlepszym przypadku ryba stanie się bardzo ostrożna; w najgorszym uniknie.

Plecionka lub przypon dotykający ryby: kara będzie drastyczna; ryba natychmiast ucieknie...

Zbyt bliskie podejście do krawędzi: Widok ryby odpływającej z oddali, zostawiającej za sobą bagienny ślad, jest irytujący, ale zdarza się... regularnie. Oddal się od krawędzi jak najdalej.

Strzelanie z muchy, czekając, aż ktoś przejdzie: Niektóre obszary warto opisywać, a jeśli cierpliwość nie jest twoją mocną stroną, pokusa łowienia na muchę będzie silna. Odradzam to. Jeśli ryba się zbliży, prawdopodobnie zostaniesz złapany, nawet o tym nie wiedząc. Łowiąc na wzrok, nie strzelasz, dopóki nie zobaczysz ryby.

Blanki

Jak wyjaśniono powyżej, używanie lekkich przynęt da lepsze rezultaty:

• Poszukamy lekkiego blanku ze stosunkowo miękką szczytówką, aby zachować „naturalny” charakter miękkiej przynęty.
• Zapas mocy będzie również niezwykle ważny. W estuarium, na łowiskach znajduje się wiele przeszkód, a ryby zawsze łowione są w bardzo płytkiej wodzie. Zaraz po zacięciu, będą systematycznie szukać najbliższej żyły wodnej lub przemykać pod pobliskimi rozlewiskami lub skałami. Obszary te rzadko są otwarte, więc ryby muszą być trzymane jak najmocniej.
• Jeśli chodzi o długość, to nie szukamy dalekich rzutów. W przypadku odległości, rozmiar blanku ma również znaczenie dla lepszego prowadzenia walki, jeśli znajdujesz się na wysokości brzegu. Z drugiej strony, zbyt długa wędka będzie utrudniać rzuty spod ręki. Rozmiary 7' i 7'3 to dla mnie najlepszy kompromis.

Pod względem wszystkich tych punktów, trzy blanki wyróżniają się w sklepie Rodhouse. Mianowicie S723M firmy Phenix, 732 x-Ray firmy North Fork Composites (NFC) oraz IMMWS72ML firmy Rainshadow.

Wybór elementów należy do Ciebie. Ponieważ jednak estuarium jest dość śliskie, a upadki nie należą do rzadkości, warto wybrać solidny uchwyt. będzie bardziej odpowiedni niż uchwyt dzielony.

Wniosek

Łowienie na wzrok to Sport pełen emocji i adrenaliny. Obserwowanie ryby poruszającej się w bardzo płytkiej wodzie, prawidłowe zaprezentowanie przynęty i obserwowanie, jak połyka przynętę przed zacięciem... Czy to nie zachęca do spróbowania?

Żadna ryba nie jest łatwa, każda sytuacja jest inna, a błędy drogo kosztują. Tak, na początku jest to skomplikowane i wymaga minimalnego poświęcenia... Ale uwierz mi, warto się postarać.